Nie ma, że się nie da!
Za nami X edycja EDK w Dziemianach. Podobnie jak w ubiegłych latach na trasy wyruszyło około 1000 osób, w wieku od 8 do 79 lat. EDK to wyjątkowy element przeżywania Wielkiego Postu. Wysoka frekwencja uczestników pokazuje, że ludzie chcą dać z siebie coś więcej. W tym roku prowadziły nas specjalne rozważania – myśli Matki Teresy z Kalkuty. Były pomocą i zachętą do wewnętrznej przemiany.
- 1. Trzy trasy do wyboru
Uczestnicy mieli do wyboru trzy trasy różniące się długością i sumą przewyższeń. Trasy do pokonania liczyły odpowiednio św. Antoniego – 33 km, św. Franciszka – 42 km i najdłuższa św. Rity – 55 km. Trasa św. Rity wiedzie wokół Krzyża Jezior Wdzydzkich i jest najdłuższą trasą na Kaszubach. Celem nocnej wędrówki była Kalwaria Wielewska w Wielu. Tegoroczne nocne zmaganie nabrało jeszcze większego znaczenia, gdyż odbywało się w Roku Jubileuszowym: Pielgrzymi nadziei i prowadziło do kościoła stacyjnego w Wielu, w którym uczestnicy mogli uzyskać odpust zupełny.
- 2. Msza święta na rozpoczęcie
Piątkowe wydarzenie rozpoczęło się w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Dziemianach o godz.19.30. adoracją z modlitwą uwielbienia, którą poprowadził zespół Ad Dominum z Brus. W tym czasie była okazja do skorzystania z Sakramentu Pokuty. Mszy Św. o godz. 20:00 przewodniczył ks. Arkadiusz Pałys z Lipusza. Kościół wypełnił się po brzegi a na placu przed kościołem, dzięki nagłośnieniu można było także w pełni uczestniczyć we Mszy Św. Homilię wygłosił Biskup Diecezjalny ks. Ryszard Kasyna. Swe słowo oparł na Ewangelii dnia, która w niezwykły sposób harmoniowała z tematem tegorocznej edycji: Kochaj do szaleństwa jak Matka Teresa z Kalkuty, nie ma, że się nie da! Ks. Biskup podkreślił, że nigdy nie ma dyspensy od miłości – najważniejszej wartości w życiu człowieka.
- 3. I w drogę!
Po mszy św. wszyscy ruszyli na trasy, pomocą w bezpiecznym dotarciu na szlaki służyli strażacy z OSP Gminy Dziemiany. Pątnicy niosąc swój trud, problemy i intencje z każdym kilometrem poszukiwali nadziei i z głęboką wiarą zawierzali Jezusowi swą drogę. Przed godz. 6 rano uczestników EDK przywitało przepiękne słońce, niektórych nad jez. Wdzydze a innych nad jez. Wielewskim. Po wielu godzinach zmagań docierając do celu w kościele św. Mikołaja stanęli przed Najświętszym Sakramentem, aby podziękować Bogu za ten czas. Migawkę nocnych zmagań pokazuje filmik https://youtu.be/wwA9tLvl8VU?si=AhmOmt3-7SLbwkjW
- 4. Kilka wspomnień od uczestników:
- Droga od zachodu aż do wschodu słońca, czy może być piękniejsza? Najpierw Eucharystia, cudny śpiew i niezwykłe świadectwo wiary. A potem w drogę. Niebo pełne gwiazd, od czasu do czasu coś zabolało, czytam: prawdziwa miłość musi boleć… Krok za krokiem cisza w sercu i coraz więcej rozmowy z Bogiem. Przepiękny poranny śpiew ptaków, niezwykły wschód słońca i ponowne spotkanie z Nim w wielewskim kościele. Jezu, ufam Tobie! (s. Mirona)
- To były najtrudniejsze 42km w moim życiu, ostatnie kilometry przebyte z okropnym bólem nóg ale dzięki wsparciu dobrej duszy udało się stoczyć walkę z samym sobą (Joanna)
- Przed drogą wyjątkowo się bałam, ale już po Eucharystii odczułam pokój i radość, że mogę iść razem z Jezusem…i to 8 godzin spędzonych razem. O wszystkim można powiedzieć…to bogactwo czasu, przepełnione modlitwą, ciszą, słuchaniem i wypowiedzeniem wszystkiego co kryje serce. Jezus odpowiada…odpowiada na wszystkie pytania, wątpliwości i ma receptę na życiowe bolączki. Ten czas to strumień łaski płynący z Serca do serca. Warto! Tylko EDK zapewnia takie przeżycia. Piękne spotkanie z Bogiem i wędrówka obok drugiego człowieka po to, by spojrzeć na życie z Bożej perspektywy, porzucić własne siły i zdać się na moc czerpaną z Krzyża. Dla mnie to święty czas …(Małgosia)
- Walka? Po co mi to? Ale ciekawość zwyciężyła i wybrałem się na 55 km. Dostałem w kość, jak nigdy w życiu i jak nigdy w życiu nie wstydziłem się swojej słabości i łez. Pierwszy raz w życiu modliłem się prawdziwie, szczerze jak dziecko, poczułem ogromną wolność i zobaczyłem ile sił i czasu traciłem na to, co nieważne w życiu. To była ekstremalna lekcja! Za rok pójdę ponownie! (Marek)
- 5. Słowa wdzięczności
Po dotarciu do celu w Domu Pielgrzyma na uczestników czekał poczęstunek, który przygotowali parafianie w Wielu, podobnie jak strażacy z sołtysem we Wdzydzach Tucholskich i Siostry Franciszkanki w Orliku. Bardzo Wam wszyscy dziękujemy!
Sztab EDK Dziemiany dziękuje parafiom w Dziemianach i Wielu, Wójtowi Piotrowi Lasce za zorganizowanie transportów powrotnych z Wiela do Dziemian, Ośrodkowi Kultury w Dziemianach, jednostkom OSP z gminy Dziemiany i OSP Wiele – JOT za za troskę i pomoc w utrzymaniu bezpieczeństwa, a także mediom i wszystkim parafiom, które pomogły w upowszechnieniu informacji o kolejnej edycji EDK! Bóg zapłać! Z nadzieją, że spotkamy się w 2026 r!
Tags : EDK, Dziemiany
Udostępnij newsa :